Justinus van Nassau

Justinus van Nassau (Leiden, 1559 - Leiden, 1631) was het enige buitenechtelijke kind van Willem van Oranje; zijn moeder was Willems vriendin Eva Elincx, mogelijk dochter van Zebrecht Elincx, waard in Het Kleine Hert te Breda en in 1555 gezworene van de rederijkerskamer van den Vroechdendael, wiens tante Yde Peters Elinck reeds drie dochters uit een relatie met Johan van Nassau (1450-1512, een natuurlijke zoon van Jan IV van Nassau) had, die alle drie non waren geworden^[1]. Willem heeft Justinus officieel erkend en opgevoed.

Justinus studeerde in 1576 te Leiden en werd op 17 mei 1583 luitenant-kolonel in staatse dienst. Op 28 februari 1585 werd hij luitenant-admiraal. Hij vocht tegen de Spaanse Armada en veroverde twee galjoenen. Van 1601 tot 1625 was hij gouverneur van Breda, waar hij namens zijn halfbroers Filips Willem, Maurits en Frederik Hendrik de heerlijke rechten over de heerlijkheid en de baronie van Breda uitoefende. In 1625 gaf Breda zich over aan Spinola na het Beleg van Breda (1624-1625), waarna Justinus naar Leiden vertrok. Daar stierf hij in 1631.

1. ↑ Vestbrieven Breda. Zie ook afschriften in de collectie J.P. de Man in het Centraal Bureau voor Genealogie